Musimy prześledzić pierwszą mowę wygło­szoną przez Piotra po tym, gdy Jezus po­szedł do nieba. To on mówi nam w Dziejach Apostolskich 2,14-47, w co powinni wierzyć chrześcijanie.
2,21-23: Jezus nie umarł przez przypadek. Było to częścią Bożego planu, że Jezus, Jego bezgrzeszny Syn, miał oddać swe ży­cie, aby zbawić grzeszników. Z powodu grzechu Adama Bóg wydał na Adama, Ewę i całą rasę ludzką wyrok śmierci. Jezus, przez swe bezgrzeszne życie, uczynił wieczne ży­cie możliwym dla wszystkich, którzy w niego uwierzą i będą zachowywać Boże przykazania.
2,24-28: Ponieważ Jezus przeżył życie do­skonałe, Bóg wskrzesił go z martwych. Król Dawid, który żył 1000 lat przed Jezusem, był także prorokiem. Przepowiedział śmierć i zmartwychwstanie Jezusa. Dawid powie­dział o Jezusie: „Bo nie zostawisz duszy mojej w grobie, ani dopuścisz świętemu twemu oglądać skażenia” (Psalm 16,10 BG).
Jezus umarł i został złożony do grobu. Bóg przywrócił go z powrotem do życia (zmar­twychwstanie). Bóg dał Jezusowi nieśmier­telne ciało (takie, które nie umiera). Ważną rzeczą jest zauważyć, że Biblia nie mówi, że Jezus miał nieśmiertelną duszę, która po­szła do nieba, kiedy on umarł. To jest idea grecka, a nie biblijna. Jezus nadal miał ciało. Mógł jeść, być dotykanym i rozpo­znawanym w swym stanie nieśmiertelności.
2,29-36: Bóg miłował króla Dawida. Mimo to Piotr mówi nam, że Dawid „umarł i został pochowany w grobie”. Taki jest naturalny koniec nas wszystkich. Piotr nie nauczał, że Dawid miał nieśmiertelną duszę. Chrześci­jańska nadzieja polega na tym, że kiedy Jezus powróci z nieba, wtedy wskrzesi umarłych. Swym wiernym wyznawcom da nieśmiertelne ciało, takie samo jak jego własne.
Bóg obiecał, że jeden z potomków Dawida zasiądzie na jego tronie (Dzieje Apostolskie 2,30). Dawid mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że nie został porzucony w Hade­sie (grobie) ani ciało jego nie widziało ska­żenia. Tak więc Jezus, kiedy umarł, poszedł do Hadesu (grobu), a nie do nieba. Bóg wzbudził jego ciało z grobu. Zauważmy również, że Jezus ma zasiadać na tronie Dawida. Gdzie to będzie? Będzie to w Jero­zolimie, w kraju Izraela. Jezus powróci, żeby być prawdziwym królem na ziemi. Królestwo Boże ma być na ziemi, nie w nie­bie. Jezus przyjdzie, aby objąć swoje króle­stwo. Jego wierni święci (ci, którzy w niego wierzyli) będą żyć na wieki. Będą panować z Jezusem nad śmiertelnymi ludźmi świata w jego królestwie.
Piotr wyjaśnia, że proroctwo Dawida mówiło nam, że Jezus zasiądzie „po prawicy” Boga (tam, gdzie jest teraz). Jednak będzie tak tylko do czasu, aż Bóg uczyni wrogów Je­zusa jego podnóżkiem. Wówczas Bóg „pośle Chrystusa”, aby był królem świata (Dzieje Apostolskie 3,19-21).
Piotr przypomina tłumowi, „że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem”. Ludzie w tłumie byli bardzo zmartwieni, kiedy zrozumieli, że pomogli uśmiercić Jezusa, syna Bożego. Zadali więc ważne pytanie: „Cóż mamy czynić?” Piotr odpowiedział im: „Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grze­chów waszych”.
Zauważmy, że to dojrzali dorośli zadali py­tanie: „Cóż mamy czynić?” Chrześcijański chrzest jest dla osób dojrzałych, które po­stanawiają pójść za Jezusem i nawrócić się ze swoich grzechów. Chrzczenie niemowląt przez pokropienie wodą nie jest częścią na­uczania Biblii. Podsumujmy, w co wierzył i czego nauczał Piotr, uczeń Jezusa: